Hoe samen starten en toch alleen geboren worden een grote impact op je kan hebben en wat je ermee kan doen.
Indy belandde een half jaar geleden bijna in een burn-out. Ze werkte als leerkracht op een school, waar alle hulp in de klas wegviel. Ze zette daarom flink wat tandjes bij en ging nóg harder werken, gevoed door haar grote verantwoordelijkheidsgevoel en liefde voor kinderen. Totdat ze zichzelf leeg gegeven had en thuis belandde. Sindsdien is er heel veel verdriet omhoog gekomen en bevliegt haar soms een paniekerig en onveilig gevoel. Indy heeft geen idee wat de oorzaak is en weet dus ook niet goed wat ze ermee aan moet. Ze wil begrijpen waar dit vandaan komt en zich krachtiger, vrolijker en stevig in zichzelf voelen. Een vriendin adviseerde haar daarom een individuele opstelling, wat uitermate geschikt is om inzicht te krijgen in dieperliggende (en daardoor soms onbegrepen) emoties en patronen en daar verandering in aan te brengen.
Alleengeboren tweeling
Tijdens het voorgesprek vertelde Indy over het grote verdriet dat ze voelt sinds ze overwerkt thuis is. Ze heeft het gevoel dat het oud is. Daarnaast voelt ze zich regelmatig eenzaam en ervaart ze dat ze het veel alleen moet doen. Zowel thuis als op haar werk. Ook dat is een oud gevoel. Indy is namelijk één van een tweeling en haar tweelingzusje is heel vroeg in de baarmoeder overleden. Dit zou heel goed een rol kunnen spelen bij het verdriet en de eenzaamheid die ze voelt. Om dit te onderzoeken stellen we Indy en haar ongeboren tweelingzusje op (gepresenteerd met vloertegels). Als Indy contact maakt met haar zusje voelt ze inderdaad verdriet, maar het is een warm verdriet. Want haar ongeboren zusje voelt heel licht en heeft ook iets beschermends naar Indy. Door zich zo te verbinden met haar tweelingzusje, ervaart Indy dat ze helemaal niet alleen is! Dat ze haar altijd aan haar zijde heeft.
Overlevingsschuld
Maar er is ook een overlevingsschuld. Hoewel Indy zich daar niet bewust van was, heeft zich altijd schuldig gevoeld dat zij wel geboren is en haar zusje niet. Ik vertel Indy dat een alleengeboren tweeling vaak geneigd is om voor twee gaan leven. Indy’s mond valt open van verbazing, want dit is letterlijk wat ze als jong kind in haar dagboek had geschreven: “Ik ga voor twee leven.” Door dit besluit heeft ze zich altijd voor meer dan 200% ingezet. Vanuit het schuldgevoel dat als jíj wel het leven hebt gekregen en je zusje niet, je daar niet lichtzinnig mee om mag gaan en dus heel hard moet werken en alles zo perfect mogelijk moet doen.
Ik nodig Indy uit om op de vloertegel van haar zusje te gaan staan. Indy ervaart dan haar zusje er vrede mee heeft dat ze niet geboren is en dat dat ook niets met Indy te maken heeft. Indy voelt zich meteen lichter. Daarnaast merkt ze ook op dat haar ongeboren zusje helemaal niet wil dat ze voor twee leeft. Alsof ze tegen Indy zegt: “Leef jij maar voor jou. Ik heb al een leven.” Dit voelt bevrijdend voor Indy. En ook spannend, want hoe doe je dat? Als Indy echter weer op eigen plek gaat staan en de vloertegel van haar zusje naast zich plaats op de zusterplek, voelt de steun van haar en is het verdriet aanzienlijk minder geworden.
Niet goed doen
Eerder in de opstelling was er nog een nare herinnering naar boven gekomen. Op 8-jarige leeftijd was een moeder van een ander kind heel erg boos op haar geworden. Met een dreigend gezicht had deze moeder boven de kleine Indy uitgetorend en haar boosheid over het meisje uitgestort. De kleine Indy was toen zó geschrokken dat ze toen onbewust concludeerde dat ze de dingen niet goed deed en dat ze fout is.
Het eerste wat we hebben gedaan, toen deze herinnering zich aandiende, was de boosheid teruggegeven aan die moeder, want die hoorde helemaal niet bij Indy. Dat gaf al opluchting. Daarna zijn we op zoek gegaan naar de oorsprong van de negatieve overtuiging dat zij fout zou zijn, want die hebben vaak diepere wortels. We komen uit bij haar Oma, de moeder van haar moeder. Een vrouw die vaak te horen had gekregen dat ze het niet goed deed (omdat ze waarschijnlijk psychische problemen had). Dit heeft zich herhaald, want Oma had ook altijd kritiek op haar eigen dochter Ada – de moeder van Indy. Dat heeft Ada heel veel verdriet gedaan. Ada is hierdoor hetzelfde gaan geloven als haar moeder – dat ze het niet goed was – en heeft dit op haar beurt onbewust doorgegeven aan haar dochter Indy. Vervolgens hebben een paar impactvolle ervaringen in Indy’s leven (alleen geboren worden en de boze moeder) dit als het ware ‘bevestigd’.
Nu Indy dit herhalende patroon duidelijk zag en wist bij wie het begonnen was, kon ze deze belemmerende overtuiging teruggeven aan haar Oma. Ze ervoer nu eveneens duidelijk dat een aanzienlijk deel van het grote verdriet dat ze voelde niet bij haar hoorde, maar van haar moeder was. Ook dit heeft ze teruggegeven. Nu de vrouwen achter haar – haar moeder en Oma – zelf droegen wat bij hen hoorde, voelde het weer kloppend en kon ook de liefde van deze vrouwen naar Indy veel vrijer doorstromen!
Het effect
Een paar weken later vertelt Indy het volgende over het effect van de opstelling:
“Na de opstelling voelde ik een soort opluchting, en een herziene ruimte vanwege de opgedane inzichten. De inzichten hebben echt verrijking gebracht. Met name rondom de relatie tot mijn ongeboren tweelingzus. En ook rondom de overtuigingen die niet van mij bleken.
Op het moment ben ik alleen op fietsvakantie door Europa. Ik voel me goed onderweg en sterk. Er zijn momenten dat ik me alleen voel en er fysiek even doorheen zit, maar ik voel me niet eenzaam. Het voelt als een goed en compleet ‘alleen’ zijn! Gevoelsmatig is mijn tweelingzus bij me.
Onderweg ben ik een paar dagen bij mijn ouders geweest. Het contact met hen voelde goed en fijn. Ik merkte echter wel dat mijn moeder veel bevestiging bij me zocht. Ik wilde dit eigenlijk niet de hele tijd geven en deed dat dus ook niet veel. Door de opstelling begrijp ik waar dit vandaan komt en dat het niet aan mij is om dat haar te geven. Want dan zou ik in dat opzicht meer de moeder zijn dan zij. En zij mag nu ook van binnenuit gaan ervaren dat ze helemaal goed is zoals ze is!”
Veel alleengeboren tweelingen
Eén op de tien zwangerschappen start als een meerlingzwangerschap. Er zijn zelfs onderzoeken die suggereren dat het er nog meer zijn. Veel mensen weten echter niet (zeker) dat ze een alleengeboren tweeling zijn. Toch kan dit een hele grote impact op je leven hebben! Als je iets in dit ervaringsverhaal herkent of je hebt om andere redenen het vermoeden dat je samen gestart bent, maar vervolgens alleen geboren en je wilt hier meer over weten, dan ben je van harte welkom voor een consult hierover en/of een opstelling!
Meer informatie
- Lees hier meer over Opvoedopstellingen
- Lees hier een ervaringsverhaal over Boris, die enorm aan zijn moeder hing. Met een Opvoedopstelling kwam Hester erachter waar dit claimgedrag vandaan kwam en veranderde dat.
- Een paar ervaringen met Opvoedopstellingen:
- “Jaren na de opstelling die ik bij jou gedaan heb, heb ik er nog profijt van!”
- “Enige tijd geleden heb ik een Opvoedopstelling gedaan en dat heeft veel veranderd in mijn leven! Ik heb mijn partner een opstelling bij jou cadeau gegeven, omdat ik hem dat ook gun.”